23.11.2022
Każdy wie jak wygląda jeż. Jego wierzch pokrywają szarobrunatne kolce, a brzuch biało-szare futerko. Ma malutkie oczy i krótkie zaokrąglone uszy, które praktycznie w całości są ukryte w futerku, oraz króciutki 20 milimetrowy ogonek. Jego najbardziej charakterystyczną cechą są igły. Na jego malutkim ciele można doliczyć się od 6000 do 8000 szpilek długości około 2 centymetrów. Specjalny układ mięśniowy, do którego przyczepione są igły, pozwala jeżowi w obliczu zagrożenia nastroszyć je i jednocześnie zwinąć się w kłębek.
Jeż jest świetnym pływakiem i wspinaczem. Ale jego główną domeną są nocne wędrówki. Potrafi przebyć nawet 2 kilometry w ciągu jednej nocy. Zwierzęta te są wszystkożerne, ale głównym składnikiem ich diety są robaki ziemne, ślimaki i owady. Na poszukiwanie pożywienia jeże wyruszają w nocy. Najwięcej jedzą w sierpniu i we wrześniu, zanim zapadną w sen zimowy. Pod gałęziami albo korzeniami jeże przygotowują sobie sypialnię - wciągają dużo suchych liści, traw i mchów. Przesypiają całą zimę i budzą się dopiero w kwietniu. Jeż ma jedną bardzo zagadkową przypadłość – mianowicie na silne zapachy lub smaki reaguje, wydzielając pienistą ślinę, którą rozprowadza językiem na kolce.
Te i wiele innych informacji o największym ssaku owadożernym w Polsce przekazała uczniom klasy 5b pani Agnieszka, która od lat pomaga kolczastym zwierzątkom, przywraca jeżom zdrowie i wypuszcza je na łono natury. Przypomniała dzieciom, iż jeże to zwierzęta chronione. Uczniowie mieli okazję poszerzyć wiadomości dotyczące środowiska naturalnego jeży, ich wyglądu, sposobu poruszania się, odżywiania oraz tego, w jaki sposób przygotowują się do zimy. Dzieci chętnie dotykały igieł żywego jeża, obserwowały malutkie, młode jeże i słuchały odgłosów jakie wydawały zwierzątka. 🦔🦔🦔
Agnieszka Chmurak
